Dus eet je brood met vreugde, drink met een vrolijk hart je wijn. God ziet alles wat je doet allang met welbehagen aan. Draag altijd vrolijke kleren, kies een feestelijke geur. Geniet van het leven met de vrouw die je bemint. Geniet op alle dagen van je leven, die God je heeft gegeven. Het bestaan is leeg en vluchtig en je zwoegt en zwoegt onder de zon, dus geniet op elke dag. Het is het loon dat God je heeft gegeven. Doe wat je hand te doen vindt. Doe het met volle inzet, want er zijn geen daden en gedachten, geen kennis en geen wijsheid in het dodenrijk. Daar ben je altijd naar op weg.
Lieve allemaal,
We gaan zo “zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder” van Ramses Shaffy zingen. Van tijd tot tijd denk ik na over welke liederen en lezingen ik op mijn begrafenis zou willen laten zingen. En één van de liederen is precies dát lied. Nu zullen sommigen van jullie denken: in de vrede, hij is 55, waarom is hij bezig met zijn begrafenis?
Misschien komt dat wel door het werk dat ik doe. Dat doe ik met hart en ziel en ik hou erg van God en erg van wat ik mag doen. In mijn werk kom ik héél veel tegen, prachtige mensen, prachtige gesprekken. Maar ook dit is waar: in mijn werk kom ik heel veel verdriet tegen. Dat hoort nou eenmaal bij predikant zijn, dat je heel vaak mensen opzoekt die in de donkere kanten van het leven zitten. Dus bijvoorbeeld met liefdesverdriet, scheidingen, vreemdgaan, Hallelujah. Dus bijvoorbeeld met mensen die met zichzelf in de knoop zitten, met verslavingen, Fix you!. Dus ook met de dood en ziekte. Lang geleden was ik de predikant die de uitvaart van Alfred, de eerste man van Alice mocht leiden en was ik na die tijd vaak bij Alice. Misschien hebben dokters, verplegers, maatschappelijk werkers dat ook wel: dat je bovengemiddeld veel met het donker bezig bent.
Nu is het bijzondere aan God, dat we altijd van Hem zeggen dat Hij ons voor het Licht, de vreugde, de liefde heeft geschapen. Dat neemt God zelf zó serieus, dat als het hier dan wél donker wordt op deze wereld, Hij profeten stuurt en Jezus, Zijn Zoon. Jezus is in zijn leven telkens op zoek naar mensen die in het donker zitten om daar weer iets van het Licht van God te brengen, van kracht, vreugde, nieuw leven.
Ik ben lang geen Jezus, voor alle duidelijkheid. Ik geniet van God, van mijn werk, maar ik heb er soms ook echt last van. Dan gaat dat verdriet in mijn kouwe kleren zitten. En dan lees ik vaak Prediker, die heel aards mij terugroept en eraan herinnert dat het stomste wat ik zou kunnen doen is dat de serieuze sores van anderen mijn levensvreugde zouden bederven. Dan wint de dood en het donker als het ware twee keer. Dan zijn die mensen verdrietig én ik ook nog. Iedere zomer lees ik Prediker en warm ik me aan zijn woorden en neem ze mee de winter in. Herinnert het me aan alle goeds, aan Gerda, de kinderen, een kleinkind, vrienden, al het goede ook wat we hier delen. Iedere keer warm ik me daarom ook weer dat we beginnen met het aansteken van de Paaskaars, als teken van het Licht van God en Gods bedoelingen met ons.
Dat lied van Ramses, daar zit wat mij betreft de volheid van het leven in. Het donker én het licht. Zing én vecht, huil en ga dan bidden én dan weer lachen. En blijf bewonderen, en wat mij betreft verwonderen: over het leven, over God, over het goede dat maar blijft komen. Ik vind het prachtig dat we het nu in deze dienst gaan zingen bij mijn leven! En dan over een jaartje of 25 ook nog een keer op mijn begrafenis. Maar daar willen we nu even gewoon niet aan denken, want “geniet op elke dag van je leven…..”