Ellen Kapteijn
Voorschoten
Deze keer maken we nader kennis met Ellen Kapteijn. Ze is actief binnen de PKN en dan met name binnen de Baalderdienst. Waar komt zij vandaan en wat motiveert haar?
Ellen is geboren en getogen in Voorschoten, een plaatsje in Zuid-Holland dat tegen Leiden aanschurkt. Daar ontmoet zij Paul, naar wat bleek haar toekomstige echtgenoot. Paul krijgt werk in Enschede en samen trekken zij naar het Oosten. Tijdens de vakanties leerden zij Hardenbergers kennen en die vriendschap doet hen besluiten in Albergen te gaan wonen. Mooi dicht bij Hardenberg. Echter, de overgang van de grote stad naar het platteland bevalt Ellen slecht. Ze voelt zich eenzaam en ze zoekt zoveel mogelijk haar vrienden in Hardenberg op. Na vijf jaar hakken ze de knoop door (inmiddels zijn ze getrouwd) en verhuizen naar Hardenberg. Daar wonen ze nu alweer tien jaar.
Opleiding
Ellen heeft toegepaste psychologie gestudeerd. Binnen die opleiding kiest zij voor de coaching kant omdat zij dan in direct contact met haar cliënten staat. Ellen is een mensenmens en houdt ervan om mensen verder te helpen bij de problemen die ze ervaren. Al met al een prima keus. Uiteindelijk komt ze terecht bij de Zorgzaak in Emmen waar ze inmiddels een leidinggevende functie heeft.
Al met al draait het lekker in huize Kapteijn, dat sinds acht jaar is uitgebreid met zoon Luuk: “We hebben een sterke basis, kennen elkaar lang en zeker de moeilijke jaren in Albergen hebben ons dichter bij elkaar gebracht.”
“Paul ging met zijn ouders naar de kerk. Ik vond dat eerlijk gezegd nogal saai en ouderwets. En dat je na het stappen een paar uur later in de kerk moest zitten, dat was voor mij wel een ding. Maar ik ging mee. Maar ik had er niks mee. Dat kwam pas in Hardenberg. Paul was enthousiast over de Baalderdiensten en toen ging ik ook steeds vaker mee. Er kwamen oproepen om te helpen en ik dacht waarom niet? Ik voerde gesprekken met Wim. En die zetten mij aan het denken. God en Jezus gingen een steeds grotere rol in mijn leven spelen, zonder dat ik dat eigenlijk door had.”
Ellen schrijft en praat in moeilijke periodes van zich af. Veelal in zichzelf. Dat helpt en geeft kracht. Achteraf herkent zij hierin ‘bemoeienis’ van God.
“Doordat ik me er nu bewuster van ben, wordt het gevoel steeds sterker. Daarom heb ik me ook laten dopen vorig jaar. Dat wilde ik eerst niet, want God houdt van iedereen. Toen kreeg ik het beeld van Wim van een God die mij een knuffel wilde geven. Uiteindelijk trok dat beeld mij over de streep.”
Boodschap
Ellen is druk in de Baalderdienst en helpt met van alles mee. Ze helpt bij de kledingbeurs, is ‘verspieder’, en zet zich in voor de jeugd, en de burendag. Zit daar nog een boodschap in? “Jazeker, geloven doe je niet alleen met je hoofd maar je maakt het concreet met je handen. Mijn boodschap met dit verhaal is: er is altijd iemand die naar je luistert, namelijk God.”
Bert Nonkes
