Samen aan tafel!
Lieve mensen van onze Heer Jezus Christus,
We lezen vandaag twee stukjes uit de eerste brief van Paulus in Korinthe. Ik vertelde één stukje aan de kinderen, over het avondmaal. Maar het tweede stukje volgt er direct op. In beide stukjes gaat het over het Lichaam van Christus. Ik ga het zo uitleggen, maar eerst maar even: wat zijn dat voor mensen in Korinthe die samen lid zijn van de gemeente daar?
Het is een heel jonge gemeente, ze bestaat nog maar kort. En in de verte lijkt het een beetje op 7 van die Fjes, die allemaal nét op voetbal zitten. Allemaal super enthousiast, allemaal doen ze super hun best. En de één wil het nog beter doen dan de ander. Scoren willen ze allemaal. Ik weet nog dat onze Jan-Anne één van die F-jes was en daar zat toen één jochie bij. Laat ik hem Rick noemen, het is niet zijn echte naam. Als de bal bijna bij de goal van de tegenstander was, dus als Borger de bal had, pakte Rick de bal af van zijn ploeggenootje en maakte híj de goal. Elkaar aftroeven dus…. Wie is het beste voetballertje? Wie is de beste gelovige? Een wedstrijd in een wedstrijd. Maar samenspelen? Ho maar! Gebruik maken van elkaars capaciteiten, waardoor je misschien wel veel meer zou kunnen bereiken, maar dus een ander moeten laten doen waar die goed in is….? Dat moet nog ff groeien, zal ik maar zeggen.
Het is een prille gemeente en ook gemengd van samenstelling. Veel mensen die in de maatschappij niet zulke hoge functies hebben. Veel mensen ook die niet zoveel geld hebben. En enkelen die dat wél hebben. Misschien is dat ook wel een oorzaak van het gedoe. Want in de kerk van Jezus vallen maatschappelijke rangen en standen weg. Je noemt elkaar broers en zussen. Slaven zeggen dat tegen hun meesters, vrouwen dat tegen mannen, Joden tegen Grieken en andersom. Dat maakt het óók ingewikkeld. In de samenleving heb je allemaal een bepaalde plek. Dat is nóg zo, maar in die tijd is het nog veel meer een standenmaatschappij. En als dat wegvalt, of veel minder een rol speelt, en het is allemaal nieuw…. Dan krijg je het Fjes enthousiasme. Ik kan nu het beste geloven, ik ben voor God het meeste waard. Eersten worden laatsten, laatsten eersten…. Ja, wacht ff…, wat gaan we nou beleven en hoe zorgen we dat het niet weer een NIEUWE wedstrijd wordt. Want….
Eigenlijk is dat hetzelfde wat overal in de samenleving gebeurt waar mensen elkaar en zichzelf afmeten. Wie is de beste, verdient het meeste, krijgt de meeste likes op facebook, de meeste jongens of meiden achter zich aan, noem maar op. En dat is nou precies niet de bedoeling. Er komt ook nog wat bij, want juist bij het avondmaal gaat het nog eens extra mis.
Hoe doen ze dat daar? Ze komen vaak samen bij mensen thuis. Met best veel, zoals oosterlingen dat kunnen, beter dan wij. En dan neemt ieder wat mee. Maar er zijn nou eenmaal mensen die meer hebben én meenemen dan anderen. Net zoals dat bij ons hier is. Er zijn mensen die géven wat aan de voedselkast én er zijn mensen die nemen wat. Wat daar de bedoeling is, is dit: je zet het allemaal op één tafel. Het is de tafel van samen, van Christus. Dan geef je het aan Christus en Christus gaf en geeft zichzelf aan de mensen. Hij deelt Zijn liefde, zijn lichaam, zijn brood, zijn bloed, zijn wijn met ons allemaal. Ongeacht wie je bent, hoeveel je verdient. Op het moment dat je het op die tafel zet, is het niet meer van jou, maar van Christus en dan van ons allemaal. Maar dat doet dus een groepje welgestelden niet. Die houden dus wat zij binnenbrengen voor zichzelf. En het verschil met ons is: wij vieren twee keer per jaar avondmaal hier. Daar doen ze het dagelijks. Hun maaltijden beginnen ze met brood en wijn en dan deel je samen, alles. Maar als er dus iedere dag niet gedeeld wordt, dan krijgen sommigen structureel te veel en anderen structureel te weinig.
Dat is slecht op drie manieren. A. zegt Paulus, daarmee blameer je het lichaam van Christus zélf. B. het is slecht voor de lichamen van de mensen die te weinig krijgen en c. slecht voor de mensen die teveel nemen…… Als het echt waar is, dat je deelt, dat je éen bent…. In Christus dan kan het niet zo zijn dat dit gebeurt.
Dan gaat hij verder op dat thema “lichaam van Christus”. Iedereen kan wel wat. Maar als je bij voetbal allemaal wilt scoren, dan hou je geen keeper over en verlies je. Bovendien pak je elkaar de bal af, vang je vliegen af van elkaar en word je in plaats van een team elkaars tegenstander. Paulus gebruikt bewust het beeld van het Lichaam. Jullie zijn sámen het Lichaam, sterker nog, het lichaam van Christus. Aan jullie manier van samenwerken, van elkaar waarderen, van God danken voor wat je zelf kan én voor wat je niet kan, maar dat een ander het wél kan, daaraan kun je zien dat je Christus begrepen hebt, ontvangen hebt. Dat zorgt ervoor dat enthousiaste f-jes een goed elftal kunnen vormen. Waar je elkaar steunt en voor elkaar door het vuur gaat. Als er iemand de bal verliest, dat je elkaar niet uitlacht of uitscheldt, maar helpt. Waar de stoelenzetter net zo gewaardeerd wordt als het koorlid, waar de koffiezetter net zo gewaardeerd wordt als de dominee. Waar degene die hier zit en zingt en zomaar een keer er is net zo gewaardeerd wordt als degene die hier iedere keer is.
Vandaag hebben we samen bewust de tafel met brood en wijn in het midden gezet. Die staat symbool voor Christus onder ons, dat is ons centrum. De bron waaruit we leven. En we zingen allemaal liederen met teksten die wat mij betreft echt wáár zijn. U brengt ons samen, niemand is minder, niemand is meer….. Het is bewust dat we het zó neerzetten vandaag. Wij zijn de tijd van de F-jes voorbij. Deze gemeente bestaat al lang, sinds 1976 wonen hier mensen, sinds 2006 zijn we samen protestant. Maar het zit de laatste jaren niet mee. Niet voor heel NL, maar ook niet voor ons. Door Corona konden we niet samen, veel minder samenkomen, twee seizoenen. Door de gasprijzen waren we de afgelopen maanden maar één keer per maand hier. Dat is wél wat anders dan om de 14 dagen. En heel wat anders dan dagelijks, zoals bij die mensen in Korinthe. Ondertussen wordt het ledental minder en mijn werktijd dus helaas ook. Dat maakt dat deze maaltijd misschien wel meer dan ooit een bezinningspunt is, een bezinningscirkel, met in het midden Christus. Natuurlijk is een voorganger een uithangbordje van een kerk, maar niet meer dan dat. Dat, brood en wijn, Christus die in en onder ons leeft, dat is het centrum. Laten we maar zeggen: het hoofd of het hart van het Lichaam. En wij met elkaar er omheen, wij zijn de rest van het Lichaam en alleen samen kan het. Samen naar elkaar omzien, samen hier de diensten vieren, samen proberen de wijk positief te beïnvloeden en vriendelijk te zijn. Samen hier de voedselkast te vullen, want dat hoort rechtstreeks bij avondmaal vieren, bij brood en wijn van Christus ontvangen, die deelt met ons. En wij die delen met elkaar en de mensen om ons heen.
En nu is het zo, lieve mensen, dat het nu de tijden lastiger worden het wel meer verbinding met elkaar vraagt. Meer verbinding met God, ons bewuster zijn van het goede wat we hier delen en wat we hier vieren. Ik zeg het bewust zo. We gaan ook weer mensen vragen voor taken. Er zijn zó 5 mensen binnen de kerkenraad die spontaan een jaar hebben bijgetekend. Dat zegt iets over de sfeer en over dat we het samen belangrijk vinden. We hebben ze het niet eens gevraagd, ze doen het gewoon. Als we u of jou vragen…., wat we hier vieren is belangrijk, laat het op je inwerken, alsjeblieft. Dat is bijna een tegendraadse beweging, of ik denk dat het dat is. Want door corona is er ook iets van een soort van “verslapping” gekomen. O, kerk, kan ook wel zonder. En met die 3 maanden één dienst in de maand…… Als je dan niet gaat, dan mis je elkaar. Ik ben zó blij dat we weer kunnen beginnen, omdat ik ervan overtuigd ben dat het zo wezenlijk is wat we hier vieren, waarom we hier samenkomen. De liefde van Christus, die ons allemaal de zekerheid geeft dat we de moeite waard zijn, allemaal evenveel. Genadebrood en genadewijn voor iedereen. Hier vind je je diepste identiteit. Geliefd door God, niet om wat je kunt, wat je verdient, waar je mislukt, waar je faalt, maar omdat God van je houdt. Heb je een miljoen of zit je in de schulden….., voor God ben je evenveel waard en als dat waar is, dan groeit er, hoop ik, weet ik, de bereidheid om er voor elkaar te zijn. Dan ligt daar brood en wijn, het lichaam van de Heer en dan zit hier in een cirkel, waar niemand buiten valt het lichaam van de Heer. Laten we er van zingen….