Bij windkracht 2 kun je ook vliegeren…..
Mijn ouders namen mij van mijn 6e tot mijn 12e in de zomervakantie mee naar zee. Dat heeft me een leven lang verliefdheid op de zee opgeleverd. Eén van de favoriete bezigheden was vliegeren. Dat kon niet altijd. Het moest lekker weer zijn, anders gingen we niet naar het strand. De wind moest max. 4 beaufort zijn en zeker niet uit het oosten komen. Maar was het mooi weer, zuid-west-noordenwind, dan kon het! Niet altijd dus. De wind waait waar en waarheen hij wil. Het was even een kunst om de vlieger op te laten. Soms moest je een beetje rennen om de wind eronder te laten komen en dan deed de wind de rest. Beetje bijsturen als er windvlagen kwamen, zodat de vlieger niet neerstortte.
We woonden tussen mijn 6e tot en met mijn 12e in Baarn, in bosrijk gebied. Daar probeerde ik het ook, vliegeren. Maar de bomen stonden in de weg. Ik weet nog hoe het een aantal keren bijna wel/niet lukte: keihard rennen met de vlieger achter me aan, maar hoge bomen vangen veel wind. En het waait er vaak minder hard. Dus als ik moe werd…, daalde de vlieger.
Mijn collega Bert gaat met emeritaat. Hij schrijft daar heel open en ook indringend over op zijn website (die het bezoeken waard is!): www.geholi.nl/emeritaat We kennen elkaar al jaren, we (Bert, Noortje, zijn vrouw en ik) zaten in hetzelfde studiejaar in Kampen. Bert was een beer van een vent. Kon lachen, was gelovig, kon goed studeren en was nuchter in veel dingen. Een tijd lang verloren we elkaar uit het oog, maar in 2000 werden we weer collega’s. Bert woonde hier al, ik kwam toen. De tijd – veel gezondheidsproblemen! – heeft hem langzamerhand versleten. Ik gun hem zeer van harte zijn vervroegde emeritaat en ik denk en vertrouw God ook. Dat laatste is voor Bert belangrijk, vertelt hij zelf. Want het is niet alleen zijn gezondheid die hem parten speelt. Ook wat ik maar noem “lijden aan de kerk en de vruchteloosheid ervan”. Werk je voor God, ren je je rot, zie je weinig resultaat. Het vliegert moeilijk, want de wind lijkt te zijn gaan liggen. Maar God is wel zijn Goede Baas en hij heeft diep respect voor God.
Ik heb diep respect voor Bert – maar ook bijv. voor Noortje en collega Pieter Noordmans – die in het centrum werken waar zoveel ouderen wonen. Zij leiden daarom ontzettend veel begrafenissen. Als ik er 3 in tien dagen heb – dat komt weinig voor gelukkig – gaat de dood mij in koude kleren zitten. Maar er is nog iets en ik herken het: we zijn beiden zo’n 35 jaar predikant en hebben de kerk vooral achteruit zien gaan. Waar we ook werkten. Dat vreet aan Bert en ook aan mij. Laat ik daar eerlijk over zijn. Bert koppelt dat – terecht! – ook aan God. Hij ziet drie mogelijke redenen: a. de Heer vindt het wel goed zo, de terugloop en de vergrijzing; b. de Heer wil de gemeente laten groeien! c. de Heer wil de gemeente nog dieper in de crisis brengen, net als het volk Israël toen dat in ballingschap ging. Pas door een crisis heen begint God iets nieuws.
Bert denkt dat het 2 of 3 is. Ik denk dat met hem. Misschien wel allebei. Dat we door een crisis heen moeten en aan het gaan zijn om eigenlijk weer de kern van waar het om gaat in geloven te pakken te krijgen. Of dat het óns te pakken krijgt, zoals de wind je plotseling een duw geeft en we “opvliegers krijgen” . Maar misschien wel eerst met een veel kleiner clubje, waar je bewust bij blijft. Als keuze. Misschien wel als een aangevochten keuze, want er zijn zoveel mensen die afhaken. Waarom ik niet ook? Wie weet hebben we elkaar wel harder nodig dan ooit, zeker nu er in veel opzichten andere tijden lijken te zijn aangebroken.
Ook na corona zien we dat er minder mensen komen, mensen zich laten uitschrijven (geregeld voer ik gesprekken met mensen die dat willen en doen), we zijn bezig in onze Protestantse Gemeente om kerkgebouwen dicht te doen en de reden is dat mensen niet komen. Dat is niet alleen in Hardenberg, het is in heel Nederland en je kunt zelfs zeggen in de meeste delen van Europa. De wind waait waarheen hij wil. Dat is een uitspraak van Jezus zelf en Hij doelt dan op de Geest van God. Geest is in het Grieks – de taal waarin de verhalen over Jezus geschreven zijn – hetzelfde woord als wind: pneuma. Zo is het ook met God. Die zie je niet, maar als Hij mensen gaat beïnvloeden, bezielen, verwarmen, dan ontstaat er vreugde, geloof, hoop en liefde. En de innerlijke drang om dat met elkaar te delen, want samen ben je sterker. Het is opvallend: in Azië en Afrika groeien kerken als kolen. Windkracht 9! Het voert te ver om in dit blogje oorzaken te zoeken waarom het christelijk geloof, waarom Gods Geest elders meer in beweging brengt. Maar het is wel een gegeven. Daar windkracht 9, hier soms windstil, een briesje, windkracht 2,3.
Een tijdlang heb ik heel hard gerend als het jongetje in Baarn. Zelf wind maken. Maar zo gaat de vlieger niet op, want dan ren je op eigen kracht en dat put uit. Hardlopers worden doodlopers. Er is wél wat anders. Dat geloof heeft Bert, dat geloof heb ik. Het gebeurt me herhaaldelijk dat ik ontzettend verrast word. Door onverwachte windvlagen, de Geest waait waarheen die wil! En dan ga ik proberen te vliegeren, de vlieger op te laten! Jonge mensen, die intens op God vertrouwen in moeizame situaties. Een ouder iemand, die nooit over God praat en opeens vertelt enorm gesteund te zijn door God. Mensen die uit liefde voor God zich inzetten en op bezoek gaan bij iemand in de problemen. Geld dat ik krijg voor mensen die het krap hebben. Kinderen die met me willen praten over God en doodgaan en wat er dan gebeurt en daar rustig van worden. Een sporthal de Kamp die opeens weer voller zit dan een tijdje geleden…… Mensen die een zwart verleden hebben en met veel hulp – en daarin zien ze de hand van God! – dat verleden achter zich laten en opnieuw gaan leven. Enzovoort. Een soort Pasen: opstaan uit het donker en je leven in bloei zien komen. Regelmatig raak ik verrast. Geen windkracht 9, maar wel 2, of 3. En dat brengt al heel veel in beweging!
Het frustreert als je kijkt naar waar het windstil is. Daar kun je (doe ik soms) echt aan lijden. Maar het helpt ook om te zien, dat wat Bert schrijft, dat God niet loslaat wat Hij begonnen is. En vreugde beleven aan vliegeren als de Wind hier en daar (maar dus wel degelijk óók hier!) opsteekt.
Als ik het over zou moeten doen…., ik zou ’t zo weer doen. Levenslang verliefd op Zee, Wind, God, en vliegeren.