Iedere morgen begin ik de dag met een glas water en zo’n dikke Vitamine C pil. Dat doe ik al jaren en al jaren heb ik niet met griep in bed gelegen. Natuurlijk: soms heb ik hoofdpijn, ben ik gammel of snotterig en slik ik een paracetamolletje of 2. Maar met griep en ziek in bed? Gelukkig al jaren niet! Komt dat nou door die dagelijkse Vitamine C en aanverwante groente en fruit, die ik ook eet? Dat is niet te controleren. Wie weet zou ik nog wel veel gezonder zijn zónder vitamine C. Of andersom: wie weet had ik wel ieder jaar anderhalve week de griep gehad zónder die tablet. Hoe ook…, ik slik voorlopig nog maar even door, ook als de “r” niet in de maand is.
Zo’n half uurtje na die Vitamine C zit ik op een bidkruk met een kaars. 
Iedere morgen zo’n twintig minuten. En dat doe ik net als die vitamine C ook al jaren. Een aantal jaren geleden – ik weet werkelijk niet hoe veel – heb ik me voorgenomen om de Bijbel op dat krukje van A-Z te lezen. Elke dag zo’n tien verzen, een beetje van wat net logisch is in een verhaal of brief enz. En dan ben ik daar zo’n 10 minuten stil bij en laat dat goed tot me doordringen. Nou ja, goed? Soms is mijn hoofd al bij wat ik daarna moet of mag doen. Soms is mijn hoofd vol van iets dat me enorm bezig houdt. Soms ben ik ook van a tot z geboeid door wat ik lees. Wat voor stemming ik ook heb: bijna altijd kom ik anders van het krukje af dan toen ik erop ging zitten. Meestal met meer moed of wat blijer. Soms met “stof tot nadenken”: vreemd dat een Bijbelverhaal je anders tegen mensen, jezelf of een situatie kan laten aankijken. Het lijkt een beetje op een bruistablet die in water terechtkomt en daar dingen in beweging zet.
Kende ik de Bijbel dan niet, van A-Z? Van predikanten wordt vaak gedacht dat we de Bijbel helemaal hebben gelezen. Soms denken mensen wel dat we de Bijbel uit ons hoofd kennen. Er zullen vast collega’s zijn die dat kunnen, ik hoor daar niet bij. En van A-Z had ik de Bijbel ook nog nooit gelezen. Uiteraard heel veel boeken wél, maar alllemaal van a-z? Nú dus wel. Ik denk dat het net zoiets is als met een zeebioloog. Die weet heel veel van de zee, maar kent ook de hele oceaan niet. Zo ervaar ik de Bijbel: dat boek is zo groot, er zit zóveel in, dat er altijd weer nieuwe momenten van verbazing, verwondering en nieuwe inzichten zullen zijn. Dat zeg ik niet als cliché, maar als ervaring met al die morgens weer een hapje Bijbel. Sommige stukken had ik al wel 20 keer of zo gelezen en een aantal keren gebeurt het dan tóch dat ik het weer anders lees, dat het anders binnenkomt. Dat zal komen door God én het komt ook omdat mijn leven telkens in ontwikkeling is, zoals dat bij ieder mens het geval is.
Heb ik echt alles gelezen, ook saaie stukken van allerlei geslachtsregisters met allemaal namen die je amper kunt uitspreken? Eerlijk is eerlijk, Ezechiël kreeg ik niet uit…. Maar de rest wel, ook de saaie stukken van allemaal bijna niet uit te spreken namen. Eén van de meest boeiende stukken – en saai tegelijk – vond ik in Ezra en Nehemia. Daar staan verhalen in hoe Jeruzalem weer wordt opgebouwd, net zoals steden na een oorlog weer worden opgebouwd. Daar staan dan namen genoemd van mensen die letterlijk en figuurlijk hun steentje bijdragen voor de opbouw van de stad. Zakkur is er zo eentje… Zijn naam wordt maar één keer genoemd en ik vind dat fantastisch. Hij lijkt op mij, op velen van ons, denk ik. Later komen we nooit in geschiedenisboekjes, we zijn geen “grote namen”, maar blijkbaar zijn we belangrijk genoeg voor God in “het kleine” wat we doen. Je hoeft geen grootheid als Abraham, Obama, paus Franciscus ofzo te zijn om voor God mee te tellen.
En nu is de Bijbel uit….. Telkens las ik een boek oude testament, dan weer nieuwe testament enz. Totdat ik ze alle 66 doorgeworsteld had. Kwam ik God vaak tegen, met echt een diepe ervaring? Soms wel eens. Prachtig is dat, intens! Veel vaker ook niet, maar dan nóg was het inspirerend om met deze gewoonte door te gaan. Ik vergelijk het voor mezelf vaak met wandelen door het Engelandse bos. Héél soms kom ik daar een ree tegen. Verrassend als dat gebeurt! Veel vaker loop ik alleen maar door het bos en geniet ik van de bomen, de omgeving, de geuren, maar heb ik geen “top-ree-ervaring”. Maar zo’n wandeling doet wél altijd goed.
Hoe nu verder…, Bijbel uit, ander boekje? Ik dacht het niet. Het schijnt dat er zo’n drie miljoen mensen (https://www.trouw.nl/religie-en-filosofie/drie-miljoen-nederlanders-lezen-in-de-bijbel~a99f125c/) in Nederland de Bijbel lezen. Ik blijf graag meedoen. Het boek is te groot om ooit écht uit te hebben. Zoals de oceaan ook te groot is voor een zeebioloog dat die zou zeggen “die oceaan ken ik op m’n duimpje”. Dus….., daar gaat-ie-we weer: “In het begin schiep God de hemel en de aarde…..” Die vitamine C blijf ik per slot ook doorslikken en – …. – nog steeds geen griep.
Wie overigens licht wordt aangestoken door mijn verhaal en overweegt de driemiljoenen- en-eenste lezer te worden zou dit eens kunnen proberen: http://www.eenkwartiervoorgod.nl/