Gebed of tablet….

Gebed of tablet….

Deze zomer is onze tweede kleinkind geboren. Dat klinkt feestelijk en dat is het ook, maar het was in het begin vooral erg zorgelijk: Thijmen – zo heet hij – werd ruim vier weken te vroeg geboren en die vroeggeboorte had als oorzaak dat hij een bijna fatale streptokokbacterie had. Hij werd in het Isala-ziekenhuis geboren en dat is in belangrijke mate zijn redding geweest: binnen een uur na zijn geboorte lag hij op de zeer intensive care en vochten artsen 9 uur lang voor zijn leventje, dat aan een extreem dun zijden draadje hing. De dag daarna was hij stabiel kritiek, de weken daarna knapte hij op en inmiddels is het een gezonde baby.

Naast de medische behandeling – die top was – was er ook een muur van gebed om Thijmen en zijn ouders. En de vraag is dan altijd weer: hoe verhouden die twee zich tot elkaar? Als er nou niet was gebeden…, was dan de behandeling niet gelukt? Dat roept weer andere vragen op: als er nou niet voor een kindje in zo’n situatie wordt gebeden, heeft God dan geen aandacht voor zo’n kindje en heeft het dan minder kans op overleven? Of nog weer anders: heeft bidden sowieso wel invloed op genezing of is het vooral het tablet waardoor we beter worden en niet het gebed? Vragen, heel pittige vragen……. En ik kom er nooit helemaal uit, zal ik direct maar zeggen.

Ik maak het wat concreter: lang geleden overleed mijn vader, 55 jaar jong. Er is de wereld voor hem gebeden of de kanker mocht verdwijnen en de handen van de dokters en hun behandeling mocht worden gezegend. Blijkbaar niet….. Wat we wél in die periode ervoeren was een bijzondere kracht – we ervoeren die als geschenk van God en zagen er Zijn nabijheid in – om ons er doorheen te loodsen. Dat lukte wél, het genezen dus niet! Het was voor mij aanleiding om predikant te worden…..

Toen ik een paar jaar daarna predikant werd – een jaar of 28 was ik – was ik bij een ouder iemand (in de 80). Hij had zijn vrouw verloren en juist in de periode daarna kreeg geloven voor hem meer betekenis dan ooit. Eigenlijk net als bij ons thuis dus…. En nu was hij bij de dokter geweest die hem vertelde dat zijn onderbeen geamputeerd moest worden, vanwege heel slechte bloedvaten door diabetes. Maar hij had gelezen in de bijbel dat voor God alles mogelijk was en of ik met hem wilde bidden om genezing en behoud van zijn been. Dus ik bad hardop aan God of Hij het been wilde sparen en zei zachtjes tegen God in mijn hoofd, dat dat wel niet zou gaan gebeuren, want met mijn vader was het per slot van rekening ook niet gebeurd….. Een week daarna was ik bij de betrokken man die bij een zeer verbaasde dokter was geweest: het been was wonderbaarlijk hersteld, operatie is uitgesteld en van uitstel kwam ook echt afstel. Het schijnt dat iedere dokter een paar keer van dit soort verhalen meemaakt in zijn/haar carrière.

Ik krijg het nooit helemaal in een systeem: God, het gebed/het tablet, het handelen van dokters, het mislukken van behandelingen, het slagen van behandelingen. Soms, zoals bij deze oude man, gebeurt er écht iets buiten alle medische handelingen om. In de vakantie ontmoette ik nog iemand die zoiets heeft meegemaakt. (https://portal.eo.nl/programmas/tv/de-verandering/gemist/2018/06/03-rachelle-boekestein/) Waarom de ene keer dat wel gebeurt en de andere keer niet…, ik weet het niet. En dat worstelt soms wél, want het riekt naar willekeur: waarom maakt de ene mens wél zo’n wonder mee en de ander niet? Ik zou me ook kunnen voorstellen dat mensen daardoor op geloven afknappen. Veel vaker denk ik: God heeft in zijn schepping heel veel wijsheid gelegd en gebed en tablet zijn niet elkaars concurrent, maar vullen elkaar aan. Tegelijk zie ik ook – en dan praat ik ook uit eigen ervaring – dat juist als mensen niet beter worden God uit onverwachte hoek van geweldig veel betekenis kan zijn voor mensen. Bij onze thuissituatie – het overlijden van mijn vader – gebeurde dat en ondanks dat het leven van mijn vader veel te vroeg eindigde is daar ergens ook de wortel gelegd voor een diep vertrouwen in God. Dat kan en wil ik niet missen en is voor mij dan weer groter en belangrijker dan dat ik niet snap waarom de één nou wel en de ander nou niet……. Dat is dan ook de reden dat ik blij kan zijn met mensen die wél zo’n wonder meemaken. Maar de vragen blijven. Uiteindelijk worstel ik liever met die vragen en met God dan zónder Hem. Maar eruit komen…..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.