Een verhaal voor mensen die niet geloven
Ik zit in de laatste fase van wat heet “Missionaire Specialisatie”. Dat zijn ingewikkelde woorden voor een studie waarin je leert hoe je vandaag als kerk zo goed mogelijk in je omgeving aanwezig kunt zijn. Hartstikke interessant en zeer divers. Komende vrijdag ga ik iets doen, waar ik ontzettend veel zin in heb. Opdracht: hou een preek voor mensen die niet geloven. Nou vind ik het woord “preek” wel een beetje pittig voor mensen die niet geloven. Ik hou het op een verhaal over wat me bezielt in mijn leven als mens en daarom ook als predikant. We gaan elkaar ontmoeten in de kleine omgeving van onze huiskamer. Vijf mensen gaan er komen en ik kan het erg waarderen dat ze me willen aanhoren. Sterker nog, het is de bedoeling dat ze me feedback geven, zodat ik van hen kan leren. Dat doen we voor de koffie met iets lekkers erbij. Na die feedback hoop ik dat we samen een heel open gesprek voeren. Daarbij mogen mijn gasten me uiteraard bevragen op mijn verhaal. Op de kracht ervan én op de zwakke punten. En wie weet vertellen ze ook wat over wat hén bezielt en komen we tot een mooi en open gesprek. Dat is dan tijdens de wijn! Uitdrukkelijk heb ik hen verzekerd dat ik ze niet “stiekem wil bekeren”. Als ze m’n verhaal mooi vinden…., tuurlijk, prachtig. Maar er zit geen verborgen agenda onder.
Behandel anderen, zoals ze jou behandelen….
Het is voor mij spannend, maar ook voor hen. Ze moeten toch zomaar iets aanhoren wat niet bij hun levensovertuiging past. Onlangs overkwam mij hetzelfde in een ontmoeting met iemand die we “nieuwetijdsreligieuzen” noemen. Nu heeft in Nederland gelukkig ieder mens het recht om te geloven wat hij of zij wel, maar het ligt er dan wél aan hoe je dat aanbiedt aan een ander. Dring je aan, dring je op, of laat je de ander vrij en leg je vooral uit. Deze mens wilde me direct meenemen in haar rituelen. Eén van die fenomenen was dat er een soort spiraal op de grond was met lange linten die naar een centrum leidde. In die spiraal kon je dan lopen en met je voorouders praten over een levensvraag die heel belangrijk voor je is. In het midden was dan een schedel van koper en daar zou het antwoord dan komen. Ik voelde aan alles in mij, dat dat dus iets is dat misschien wel bij deze mens past, maar niet bij mij…… Ik heb het dus ook niet gedaan en ook dát was een mooie les: laat een ander dus niet doen wat niet bij die ander past, want dat vind je zelf ook niet prettig. Dat komt dicht bij een zinnetje van Jezus die zegt: “behandel anderen zoals jij wilt dat ze jou behandelen”. Als ik het dus niet prettig vind om met voorouders te spreken (geloof er gewoon niet in….), laat ik dan anderen ook niet iets opdringen wat niet bij hen past.
Toch zat er nog een lesje in voor me, een soort spiegeltje: op zich vind ik het wat bizar om te denken, dat ik met grootouders en overgrootouders kan praten die je niet ziet. Maar ja…., in de kerk doen we ook onze ogen dicht en zeggen we dat we met een onzichtbare God spreken. Hoe bizar moet dat lijken voor mensen die weinig met God hebben….. Ook dat vond ik een soort eye-opener J…..
Kortom, dat wordt iets bijzonders, vrijdag aanstaande. Ik heb er zin in. Een deel zal gaan over “behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden”. Ik zal dus niemand iets opdringen en delen wat mij bezielt. Met alle nieuwsgierigheid naar wat mijn gasten – respect voor hen! – beweegt en hoe ze op mijn verhaal reageren.
Hele fijne en ‘open’ avond met elkaar. Voor allemaal bijzonder.