Het Plusboodschappenpakket: een druppel op een gloeiende plaat, die mensen met elkaar verbindt
Voor het derde jaar op rij houden we in onze wijk Baalder de gezamenlijke Plusboodschappenpakketteninzamelingsactie (wat een lang woord!!!). Ik schrijf “we” en zo is het ook! Het is een gezamenlijke actie ván de wijk en vóór de wijk. “We” zijn: de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt, de Wijkvereniging, de Plusmarkt zélf – top dat die mee willen doen! – en de Protestantse Wijkgemeente Baalder. Maar er is nog meer “wij”: er zijn veel mensen in onze wijk die meedoen en die hun zegels inleveren, zodat “we” van die ingezamelde zegels weer pakketten kunnen sparen voor mensen in onze wijk die het hard nodig hebben. En dat is voor mensen die zo’n pakket krijgen vaak een enorme opsteker
De lijst met namen groeit. Er staan meer dan 50 namen op. Dat is iets om blij mee te zijn én het is iets om verdrietig over te worden. Eerst maar het blije: langs verschillende manieren komen namen binnen. Uiteraard wordt met die namen zéér vertrouwelijk omgegaan. Maar het mooie is dus dat mensen om elkaar denken. Wijkverpleegkundigen weten namen te noemen van mensen die nog niet op de lijst stonden, gewoon mensen uit de wijk gaan namen noemen. Dat is mooi, dat we zoveel mogelijk mensen in het vizier hebben. Het is immers een actie ván heel de wijk vóór heel de wijk! Uiteraard weten we nog steeds niet of we iedereen hebben.
Het is ook verdrietig. Landelijke cijfers vertellen dat er een tweedeling groeit in Nederland. Er zijn mensen – vaak tweeverdieners met goede banen – met wie het prima gaat! De economie groeit, veel mensen krijgen er wat bij sinds 1 januari. Er zijn mensen met goede pensioenen, dat ze door jaren lang hard werken bij elkaar hebben verzameld. Ook met hen gaat het goed. Er zijn mensen die gelukkig weer een baan krijgen en weer een buffer kunnen opbouwen. Maar aan de andere kant zijn er mensen die het erg krap hebben. Het gaat om mensen, die nog steeds werkeloos zijn. Het gaat om mensen die een laag inkomen hebben. Zomaar een voorbeeld: iemand met een vaste baan (40 uur in de week), waar je weinig scholing voor nodig hebt, is alleen komen te staan door een scheiding. Ze kan niet rondkomen. Niet omdat ze het geld over de balk smijt, integendeel, maar gewoon omdat ze te weinig verdient om rond te komen in haar eentje. En echt…., de woninglasten zijn bij zo iemand niet hoog. Er zijn veel mensen die gescheiden zijn en die van een uitkering rondkomen of van iets daarboven. Juist in onze wijk, waar veel huurwoningen zijn met lage woonlasten wonen dus ook veel mensen die het krap hebben. Veel mensen hebben schulden. Een aantal gaat niet 1,2,3 naar het ziekenhuis vanwege dat verdraaid hoge eigen risico van 385 euro.
Een boodschappenpakket van 50 euro is in zo’n situatie dus geweldig! Maar het is ook een druppel op een gloeiende plaat, want als je weinig verdient moet je iedere maand weer touwtjes aan elkaar knopen. In veel gevallen springt familie ook bij. En straks proberen we ook weer vanuit de moestuin bij de boerderij mensen regelmatig wat groente om de deur te brengen.
In zekere zin zijn dit allemaal druppels op een gloeiende plaat. De echte oplossing zou zitten in eerlijker delen met elkaar: een ander belastingsysteem waarbij bijvoorbeeld bezit veel meer belast zou worden. Die oplossing is ver weg…… Maar wat we dus wél kunnen doen met elkaar is telkens blijven nadenken over hoe we in onze wijk mét elkaar en voor elkaar kunnen zorgen. Aan de ene kant is dat een druppel op een gloeiende plaat, aan de andere kant verbindt het mensen ook aan elkaar. Samen leven, dat kun en wil je niet alleen…..
En…, nu even tot slot: de zegels kun je nog sparen tot en met 30 januari. Als je je eigen spaarkaart al vol hebt….., mogen wij ze s.v.p. hebben?????