‘De hongerige wolf’.
Knooi’n: pogingen wat moois van het leven te maken (4)
Knooi’n is een mooi woord uit het dialect. Er zit veel in. Aan de ene kant iets ontspannens: knutselen. Mijn schoonvader was er een meester in, eindeloos in zijn schuurtje aan het prutsen. En soms kwam er iets geweldig moois uit. Maar prutsen en verprutsen liggen in elkaars verlengde. Soms ging het ook finaal mis en sloeg hij zich op zijn duim, verknooide hij waar hij mee bezig was. Het is net het leven zelf….. We knooi’n wat af als mensen. In deze rubriek gaat het daar telkens opnieuw over….
De hongerige wolf
Tot voor kort was “de hongerige wolf” gewoon iets onschuldigs: een restaurant tussen Ommen en Hardenberg waar je best lekker kunt eten. Sinds de komst van de wolf in Nederland ligt het wat anders. Onlangs stond op NU.NL dit: https://www.nu.nl/wolf/6284855/mensen-die-iets-van-de-wolf-vinden-worden-geregeld-met-de-dood-bedreigd.html Voor- en tegenstanders van de wolf bedreigen elkaar met de dood. Dan ben je gevaarlijker geworden dan de wolf zelf. Die beperkt zich tot schapen en dat is al erg genoeg. Maar we gaan een grens over als we elkaar met de dood of gewoon! bedreigen. Omdat die ander anders denkt dan ik, gelooft dan ik, andere standpunten enz. heeft dan ik
De oude Romeinen hebben een spreekwoord nagelaten: de mens is voor de mens een wolf. Daarmee bedoelen ze dat we als mensen elkaar écht geweld aan kunnen doen, kunnen verscheuren. Tot en met de dood. Het gebeurt om allerlei onderwerpen: corona, Gaza-Israël, de wolf, het klimaat, de stikstof. Als ik eerlijk ben: ik herken het. Toen Pim Fortuyn opkwam vond ik dat levensgevaarlijk en soms dacht ik “ik wou dat hij niet meer in de politiek was”. Ik schrok daarvan, dat het me zo te pakken had. Dat is overigens nog heel wat anders dan “ik wou dat hij dood was”. Omgekeerd, toen één van onze zonen ooit een liedje maakte over een politicus (zoek maar op internet ) en het op internet kwam te staan werd hij én werden wij opeens zwaar bedreigd. Tot en met geweld en langskomen enz. In alle eerlijkheid: dat was góed eng. Het bleef gelukkig bij “online”. De politie patrouilleerde wél wat vaker….
Er is een prachtig oud verhaal uit de traditie van de Indianen. Een opa vertelt zijn kleinzoon een levensles. Dat er in een mens twee wolven wonen. Eentje die het goede wil, eentje die het kwade en de dood en het geweld wil. En dat ieder mens die twee heeft en dat het een levenskunst is om ze in balans te houden. Sterker nog, dat het een pittige klus is om de goede wolf het te laten winnen van de kwade. “Hoe, opa, doe je dat?”, vraagt de kleinzoon, “hoe zorg je dat de goede wint?” “De kunst zit in dat je de goede het meeste eten geeft, dan is die het sterkste…..”
Wat ik leerde van die angstige momenten t.t.v. het liedje van de zoon is dit: het is gewoon ongelooflijk rot als mensen als kwade wolven tegenover je staan. Als ik dat niet fijn vind…, laat ik dan mijn best doen om dat naar anderen niet óók te doen. Eigenlijk: “wat jij niet wilt, dat jou geschiedt….” Dus laat me proberen de ander te begrijpen en naast die ander te blijven staan, ook als ik de standpunten soms écht niet begrijp of ze me nogal tegen de haren in strijken. Nou ja, en soms moet ik ook wel eens ontdekken dat wat ik eerst “fout” vond, in sommige opzichten soms ook best goede kanten kan hebben. Toen ik een keer een toespraak van Fortuyn veel later terugkeek, dacht ik: met sommige dingen ben ik het nu eens….. Niet met alles, maar er zit blijkbaar óók ontwikkeling in mijn eigen denken….
Als je elkaar bijt, zie dan toe dat je elkaar niet verslindt. Dat vind ik ook zo’n gaaf en realistisch zinnetje. Het komt van Paulus, de apostel. Die wist ook donders goed dat hij twee wolven in zich had. Sterker nog, lange tijd heeft hij “de kwade wolf” flink veel eten gegeten en was hij een religieuze Joodse extremist die anderen in de gevangenis gooide én met de dood bedreigde. Ik vind het een
fascinerende verandering in zijn leven, dat hij als hij Christus ontmoet dingen gaat schrijven over “de liefde, die niemands gevoel kwetst, niet zelfzuchtig is en zich niet boos laat maken en niet grof is….” Blijkbaar kan dat dus een effect zijn van Christus: voer voor de goede wolf.
Oeps, daar kan een mens z’n handen aan vol hebben. Mijn “goede wolf” heeft regelmatig flink wat voer nodig om dat Paulus na te kunnen zeggen én zelfs te doen. Maar sinds we zélf merkten hoe erg het is om tegenover een roedel boze wolven te staan die gromden en dreigden, probeer ik vooral mijn goede wolf van eten te voorzien…….