Hardenberg: zondag 28 april 2013, ca. 19.45 uur, Ik ben aan het voorgaan in een avonddienst. In de afgelopen week kwam onverwacht een pastoraal tijdsintensieve situatie op me af. Daarom houd ik een “oude dienst”, die ik elders eerder hield, maar nog niet in Hardenberg zelf. Alle liederen zocht ik dus al veel eerder uit. In de dienst zelf gaat het over hoe muziek en liederen een mens kunnen raken. In verdriet, in plezier, in…, noem maar op. En dat zoiets véél goeds met een mens kan doen. Hoop geven, stukje ruimte en lucht geven in je hart, moed, troost…. Ik kondig het slotlied aan: gezang 393, een prachtig avondlied.
De dag, door uwe gunst ontvangen,
is weer voorbij, de nacht genaakt;
en dankbaar klinken onze zangen
tot U, die ’t licht en ’t duister maakt.
Die dan, als onze beden zwijgen,
als hier het daglicht onderduikt,
weer nieuwe zangen op doet stijgen,
ginds waar de nieuwe dag ontluikt.
Tijdens het zingen ineens een flits, een flashback naar exact 30 jaar geleden, zelfde tijd..…
Haren, 28 april 1983, ca. 19.45 uur. Met mijn moeder zit ik aan het bed waar mijn vader in ligt. Hij is terminaal ziek, kanker. Zojuist heeft een uitgever de eerste twee exemplaren gebracht van een bundeltje met preken, dat hij heeft samengesteld. Uitspreken zal hij ze nooit meer, want hij gaat sterven. Hij is blij. Met ons, met zijn leven en met God. En met het boekje dat hij zal achterlaten met preken waarin zijn vertrouwen in God doorklinkt: “bericht voor de levenden” is de titel. Hij heeft vrede met zijn sterven en zijn leven. Samen zijn we ook intens verdrietig. Omdat we moeten loslaten en elkaar niet kunnen missen. Maar toch…, bij hem vrede. Hij duidt ons dat hij met ons samen wil zingen. Zelf kan hij niet goed en niet duidelijk meer praten. “Wat moeten we dan zingen?” “De dag door uwe gunst ontvangen……” We zijn positief verbijsterd door zijn verzoek. En met forse brokken in de keel zingen we het lied. Daarna heft hij zijn armen en zegent ons. Met de oude woorden van Aäron: De Here zegene je en behoede je, de Here doe zijn aangezicht over je lichten en zij je genadig. De Here verheffe zijn aangezicht over je en geve je vrede. De volgende dag sterft hij, in vrede.
Hardenberg, 28 april 2013, ca. 19.45 uur. Ik heb moeite door die flashback om bij mijn positieven te blijven. Daarna denk ik “ik geef vanavond diezelfde zegen door, de oude zegen van Aäron aan de mensen.“ Het bericht voor de levenden. En morgen ga ik naar Haren, naar het graf. Een bloemetje brengen en daar zeggen dat het bericht nog steeds klinkt en wordt doorgegeven. En zo eindig ik die dienst, met het bericht voor de levenden door te geven…. “De Here zegene u en Hij behoede u….”
Mooi levensverhaal Wim! Niets is toevallig in het leven en daar heb ik vrede mee.
Prachtig Wim, brok in mijn keel!
Hoe waardevol hebben wij zijn preken gehoord tijdens onze woonperiode in Hoogeveen. Gelukkig hebben wij de prekenbundel dan ook in ons bezit. Een heel fijne herinnering !
Ik lees dit nu pas, 20 maart 2021. Kreeg weer tranen in mijn ogen. Hij heeft mij destijds, samen met nog 2 gemeenteleden, bevestigd als jeugdouderling in Baarn. De laatste preek van de bundel ken ik en herinner mij die ook nog. Hij heeft deze gehouden op een moment dat hij op verzoek weer bij ons kwam preken. Nog altijd dankbaar dat deze mens in mijn leven is geweest.