Lieve mensen van onze Heer Jezus Christus,
Het thema van vandaag is samen gaan voor elkaar en voor Baalder. In de nieuwsbrief hebben we extra aandacht gevraagd voor deze dienst. Of misschien nog wat meer voor hier, onze gemeente voor wie wij hier zijn. En eigenlijk hoop ik dat deze dienst een soort van statement, stellingname wordt. We gáán ervoor, we vinden het belangrijk wie we zijn, hoe we hier zijn.
Waarom hoop ik dat? We hebben elkaar gewoon nódig, écht nodig. Waarom? Omdat we nu in Protestants Hardenberg in de pittige tijden zijn beland. Elders in het land hebben kerken dat al lang achter de rug of ze zitten er nog in, maar bij ons begint het nu écht hard te regenen en hard te waaien. We zijn in 12 jaar tijd teruggegaan van ongeveer 10.500 leden naar zo’n 7700 nu in de hele protestantse gemeente van Hardenberg. Dat is bijna 3000 minder. En zo’n 12 jaar geleden waren er een kleine 1500 leden hier in deze wijk en nu zijn het er nog 1000.
Dat vertaalt zich nu ook financieel. Er zijn grote tekorten en de Algemene Kerkenraad is dit jaar samen met het College van Kerkrentmeesters bezig om hard te snoeien in de financiën. Er zal 50.000 euro worden bespaard op gebouwen, waar die gebouwen jaarlijks 165.000 euro kosten. Alles kan gebeuren. Ook dat deze sporthal niet meer door de kerk gehuurd kan worden. Dat hóeft niet, want de Algemene kerkenraad wil nog steeds het wijkgerichte werken steunen en dan is zo’n gebouw wél belangrijk. Maar het kán wel. Een extern bureau is ingehuurd om advies te geven wélk gebouw open en welk gebouw dicht moet. Of uit welk gebouw meer geld te halen valt….
En wat al wél duidelijk is, is dat mijn werktijd van 0,9 naar 0,8 gaat. En misschien – nu ds. van Rikxoort vertrekt – gaat het wel terug naar 0,7 fte. Zeg maar een paar jaar geleden 40 uur in de week en dan nog 28 uur in deze wijk. Dat is misschien niet leuk om te zeggen aan het begin van het seizoen en ik zal jullie eerlijk zeggen dat ik er regelmatig buikpijn van heb gehad en soms nog heb. Ik hou van God, hou van de kerk sowieso en zeker erg van deze wijk. En ik maak me sterk dat er in deze wijk eerder werk is voor 1,2 fte dan voor 0,7.
Dat is de ene kant en die vraagt komend seizoen energie en daar moeten we op een bepaalde manier doorheen. Met elkaar. We hebben elkaar nodig!! Met elkaar, want dat is de andere kant….
Sinds 2006, sinds de fusie is er hier namelijk oprecht veel positiefs gebeurd. In de eerste jaren is er – en daar heeft ds. Kruiter heel hard aan getrokken – veel werk verzet om Hervormd en Gereformeerd om te smeden tot Protestants. En eigenlijk hoor je die woorden ook bijna nooit meer. Omsmeden is dus dat twee metalen zo met elkaar verbonden worden dat er iets nieuws ontstaat. Dat is positief. En vervolgens zijn we de laatste jaren begonnen steeds meer te zien in wélke wijk we eigenlijk kerk zijn. Of wie weet is “gemeenschap” wel een beter woord. Ik kom daar zo op terug.
Waar wonen wij? En hoe kunnen we dan iets voor deze wijk betekenen? We hebben geleerd dat er in deze wijk best veel mensen krap zitten. Daarom hebben we de moestuin, het eetcafé. We hebben geleerd dat er in deze wijk mensen zijn die een klein netwerk hebben én die soms zomaar praktische hulp kunnen gebruiken. Daarom hebben we het Noaberschap opgericht. We doen dat zoveel mogelijk samen met andere partners, de GKV, de wijkvereniging. Bewust, omdat we híer samen mens zijn. Allemaal mensen gemaakt door God de Schepper, of je nou wel of niet in Hem gelooft. Maar allemaal mensen en mensen zijn gemaakt om elkaars zuster en broeder en hoeder te zijn.
En we hoorden van de wijkagent dat er in deze wijk relatief veel jongeren aan de drugs zijn. Daarom proberen we komend seizoen iets voor ouders en jongeren rond dat thema te organiseren. Maar soms is het ook gewoon tijd voor feest en daarom vieren we straks het baalder festival. ‘
Dat is een tegenbeweging. Of misschien wel een beweging náást die krimp. Nieuw élan, nieuwe initiatieven en nieuwe betrokkenheid. Met vrolijkheid, omdat je er met elkaar plezier aan beleeft. Er met elkaar in gelooft op een bepaalde manier. En daar wil ik vandaag de focus op hebben.
Misschien wel eerst op “met elkaar”. Ik ben heel blij dat jullie er allemaal zijn. Want door hier te zijn, laat je vanochtend zien, dat je het belangrijk vindt “samen met elkaar en voor elkaar en voor Baalder”. Als het goed is doe je dat gewoon in je dagelijks leven, door een beetje een goede buur, een goede noaber te zijn voor elkaar. Dáár begint het echte leven. Dat is het allerbelangrijkste. Ik wil daarnaast ook nog iets anders laten zien. Willen de mensen die vandaag op de één of andere manier bij de organisatie van deze dienst en deze dag zijn betrokken gaan staan?
En willen de mensen die te maken hebben met het eetcafé, dat we één keer per maand houden eens gaan staan? En willen de mensen die contactpersoon zijn eens gaan staan? En willen de mensen die wel eens iets voor het Noaberschap hebben gedaan gaan staan? Kijk, dit bedoel ik dus ook. Ik denk dat het oprecht jammer is, dat er voor mij minder werktijd in deze wijk overblijft. Maar een dominee is maar een deeltje van het geheel. Als er onder ons het besef is dat we vooral sámen gemeenschappelijk verantwoordelijk zijn, dan is dat een veel grotere winst dan het verlies van een paar fte. Dat past óók bij de beweging die we vanuit de studie Missionaire Specialisatie aan het maken zijn: kerk is vooral gemeenschap van mensen. Veel meer dan een gebouw of een predikant.
Ik ga er een verdiepingsslag in maken. Vanochtend heb ik de Paaskaars hier bewust in het midden gezet. Die staat symbool voor Christus en zijn Geest. Als je nou gaat spitten naar waarom we hier samen zijn, dan is dat ten diepste omdat Jezus en zijn Geest hier onder ons de drijvende kracht zijn en is. Dat geloof ik heilig. Dat is iets van een mysterie. Marjolein las met ons een stukje uit de brief van Paulus aan de Romeinen. Hij schrijft die brief in het jaar 58. Zelf is hij op dat moment nog nooit in Rome geweest, maar er is dáár dan al wat hier ook is: een gemeenschap van mensen die geraakt en geïnspireerd worden door Christus. Dat ging dus prima zonder Paulus. Paulus gooit er zelfs nog een schepje bovenop en hij zegt dat die kleine gemeenschap – zo groot is het in die dagen allemaal nog niet – lichaam van Jezus is. Zoals Jezus concreet met een lijf op mensen afstapte en hen nabij was op een heel positieve maner, zo zegt Paulus zijn jullie daar in Rome ook voor elkaar en je omgeving een deeltje Jezus.
Denk alsjeblieft verstandig over jezelf na. Wat kun je wél goed, wat kun je níet goed? Doe vooral wat je wél kunt. Voel jezelf niet minder als je iets niet kunt wat een ander wel kan. Ik kan pianospelen en geen maat houden. Daarom is het stukken beter dat Bert in de band speelt. Ik weet niet of Bert kan preken, maar zo niet… En denk ook na of je tijd hebt voor iets of niet. Daarom moet ook niemand zich schuldig gaan lopen voelen als je tegen bepaalde vragen soms “nee” zegt of “nu even niet…” Dat is alleen maar verstandig want anders komt het zover dat het “NU EVEN NIET!!!!!” wordt…
Maar de andere kant kan óók zijn, dat je juist ontdekt dat je iets heel leuk vindt en dat het je leven kan verrijken om iets te doen in het Noaberschap, in een kookgroep voor het eetcafé, als ouderling, als lid van het geluidsteam. Gewoon een klein onderdeeltje van het hele lichaam…. In de commissie die deze dienst heeft voorbereid werd gezegd: we moeten misschien een soort filmpjes maken waarin we laten zien wat al die groepjes doen. Dat straalt positiviteit uit. Dan laat je met elkaar en aan elkaar zien wat je doet. En kun je ook denken: wat leuk, ik wil best meedoen.
Ik realiseer me dat het soms een groot woord is “ik geloof in God en de Geest die ons drijft”. Dat vinden we soms wat ingewikkeld, onder woorden brengen wat je nou echt gelooft. Iemand zei: directe zeer gerichte vragen over en belijden van is moeilijker geworden met de jaren. Onbevreesd vol overgave geloven als een kind dat kan ik niet meer, daarvoor lijken er te veel moeilijke onderwerpen en vragen misschien. Maar waarom dan toch geloven en niet afhaken. Dat gaat over gevoel… het gevoel dat er wat moet zijn… dat er wat is! En voor zo iemand is het wél de moeite waard om hier te zijn, omdat deze persoon zich niet kan voorstellen om te leven zonder geloof, zonder kerk, zonder deze gemeenschap. De één zal er explicieter in zijn dan de ander. Maar ten diepste, dat geloof ik écht is de liefde van God, van Christus en de Geest, de drijvende vlam die hier onder ons wil branden. In ons, door ons, in deze wijk en voor deze wijk. En die vlam, dat vertrouw ik diep, die Geest van God, die zal niet doven!