Lieve allemaal,
Toen we met de Baalderdienstcie. deze dienst gingen voorbereiden zei één van de mensen: “ik vind het een wat benauwende vergelijking, die Jezus maakt, vissers van mensen” Je ziet dan een beetje een net voor je met daarin allemaal vissen, dicht op elkaar gepropt. Ze kunnen geen kant uit en ze kunnen ook al niet adem halen. Dat komt omdat ze zich niet als een vis in het water voelen, maar happend naar adem in de lucht zijn, uit hun element.
Dat was een mooie draai in het gesprek. Want we weten dat het soms erg waar is. Dat geloven mensen benauwt en mensen daarop afknappen. Zomaar een paar voorbeelden: er zijn heel wat mensen die vroeger mee “moesten” naar de kerk en die het nooit leuk vonden, maar het “moest”. Dat voelt alsof je aan een haak zit van een hengel en je wordt meegesleept. Er zijn vast mensen die het boek “knielen op een bed violen” hebben gelezen. Ik kreeg het niet uit. Werd er zó benauwd van. Want het stond vol van angst….., angst voor God. Als een vis gevangen….. En dan ook nog zo gevangen dat de vis, die mens zich de hele tijd afvroeg of God, de visser, hem wel groot en gelovig genoeg vond. Of dat de vis te klein gelovig was en daarom werd weggegooid. Ondermaats.
Het zal ook wel niet voor niets zijn dat er heel wat huizen zijn, misschien het jouwe wel, die op de deur een sticker hebben van “we zijn al bekeerd” of zoiets.
Ik hoop echt, dat jullie hier uit vrije wil zijn. Want in mijn optiek – en ik geloof dat dat de optiek van de bijbel is – gaan geloven en dwang niet samen. Waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid, staat in één van de brieven. Dat geloof ik 120%! Misschien heb je de ene keer wel meer zin om hier te zijn dan de andere keer…., dat hoort er bij, denk ik. Dat heb je ook als je naar HHC of Hardenberg ’85 of naar de korfbal gaat. De ene keer heb je meer zin dan de andere. Maar je gaat omdat je van korfbal of voetbal houdt. Ik hoop dat jullie hier zijn, omdat je iets met God hebt en vertrouwt dat God iets met jou heeft en dat je dat góed doet. En dat wij zó iets met elkaar hebben!
Nu dan maar dat beeld, vissers van mensen. Een vis is op z’n allergelukkigst in water, maar een mens…., die hoort op het land. Heel veel verhalen in de bijbel die over water gaan, hebben de betekenis van “dreiging”. Jona…, hij valt in zee en verdrinkt bijna. Het volk Israël wordt achternagezeten door de Farao. Achter hen de Farao, links en rechts bergen, voor hen zee. Als ratten in de val. Discipelen zijn doodsbang als het gaat stormen op het meer…. Help, we komen om! Angst, benauwd!
Marcus vertelt zijn verhaal over Jezus op een bijzondere manier. Hij vertelt niets over Jezus’ geboorte, hij heeft geen kerstverhaal. Hij begint te vertellen dat Jezus zich laat dopen, tussen de andere mensen in. In het water dus ondergaat, zoals Hij later heel bang zelf is als zijn dood dichterbij komt. En Marcus vertelt dat Hij weer boven water komt, zoals Hij later ook opstaat uit de dood. Marcus vertelt er bovendien bij, dat Jezus zich laat dopen samen met heel veel mensen tegelijk. Mensen, die soms met problemen in hun leven te kampen hebben en daarin vastlopen. Drenkelingen in het leven. Dat Hij zich tussen al die mensen in laat dopen is een signaal: Ik wil bij jullie zijn. Altijd. Maar zeker als het leven donker is en je kopje onder gaat. Waardoor ook.
Het volgende verhaal, dat wij hebben gelezen is dat Jezus een plek kiest om te gaan wonen. Niet in Nazareth, in het heuvellandschap, waar geen water is, maar Jezus gaat aan het meer wonen. Bij het water. Een bewuste keuze is dat. En vanaf dat moment gaat Hij rondtrekken en met
allerlei mensen in gesprek. Sterker nog, er komen ook allerlei mensen op Hem af. Dat alleen al zou een signaal kunnen en moeten zijn, dat geloven, zoals Jezus het bedoelt, niet iets heeft van benauwd zijn, iets opdringen. Mensen komen uit zichzelf op Hem af, omdat Hij blijkbaar veiligheid uitstraalt. En als Hij van zijn kant mensen opzoekt, voelen de mensen dat niet als “Hij komt mij iets opdringen”, maar Hij heeft oog voor mij. Voor wie ik ben. Mijn verdriet, mijn sores, de dingen waar ik vast in zit. Hij helpt mij erbij. Er doorheen.
Een visser van mensen zorgt ervoor dat mensen die op de één of andere manier te water zijn geraakt, die in de sores zitten worden opgevist. En…., loop de verhalen maar eens langs in het evangelie… allemaal gaan ze op de één of andere manier opgelucht verder. Opgelucht en opgefrist. Niets benauwds dus, maar vrij. Een liefde van God die van je houdt, die je vrij maakt! Die niet claimt, maar die zó in het leven staat dat je graag met Hem op pad gaat.
Want zoiets moet er gebeurd zijn, moet er gebeuren als Jezus dat tegen die mannen daar aan het meer zegt. Let op, het zijn dus heel gewone mannen. Ze hebben niet gestudeerd of zo. Het is ook niet zo dat ze helemaal niet gestudeerd hebben. Maar ze zouden gewoon bij de Wavin kunnen werken, of in de metaal, of in het ziekenhuis of op het gemeentehuis. Kom mee….., laat je leven door mij beïnvloeden. Het zal je goed doen. Je hebt geen studie theologie nodig om met Hem op pad te gaan. Sterker nog…., er zit geen enkele theoloog tussen die 12…..
En dan gaan ze mee…. Op een soort stage, zou je kunnen zeggen. Ze komen bij mensen waar je als visser, als medewerker van de Wavin nooit uit je zelf zou zijn gekomen….. Ze komen bij zieke mensen, die in die dagen geïsoleerd leven, uit angst voor besmettingsgevaar….. Ze zien Jezus praten met een buitenlandse vrouw…., dat zouden ze zelf nóóit gedaan hebben. Maar gaandeweg laat Hij zien dat Hij dus belangstelling heeft voor ieder mens, dat ieder mens de moeite waard is van het opzoeken en om ermee te praten. In het bijzonder de mensen die in de sores zitten, de drenkelingen. Die moeten worden opgevist en opgefrist.
Ik maak het concreet. Om te beginnen krijgen we veel positiefs te horen op de sfeer hier, tijdens deze diensten. Warm, laagdrempelig, open. Dat zeg ik niet zomaar, maar dat kwam naar voren tijdens de voorbereiding met de baalderdienstcie en we horen het meer. Dat doen we samen met elkaar. Dat doen we doordat we ons laten inspireren door de prachtige verhalen uit het evangelie, door de liefde van God. Prachtig. En daar gaan we dus mee door. Tegelijk zegt Jezus niet tegen zijn leerlingen: gaan jullie mee, we gaan diensten houden in een Kamp…., maar Hij zegt “ik zal jullie vissers van mensen maken”.
Vorige maand hadden we hier zomaar, vlak naast onze Kamp iemand wonen in het Keetje. Iemand uit Hardenberg, met grote problemen, een zwerver. Iemand, hij dus ook, moet zélf aan zijn problemen willen werken, anders los je ze niet op. Maar hij was wel een soort uitdaging: ga ik zomaar eens op hem af, een praatje maken? Breng ik hem een kop koffie, een krentenbol? Dekens? Geld, beter van niet…., daar help je niet mee. Zo concreet is het soms.
Wie weet woont er in de straat wel iemand die je al vaak hebt gezien en hebt gedacht….., hoe zou het daar toch mee gaan….. Durf eens over je grens. Ga eens een babbel maken. Er lopen hier mensen uit andere landen rond, misschien wel vlak bij jou in de buurt….. Maak eens een praatje. Weet jij veel wat er van komt….. Jezus daagde die vissers van mensen uit om met díe mensen in gesprek te gaan. En Hij deed het ze zelf door. Mensen raakten opgevist en opgefrist. Há, nieuw leven! Há, een mens die naar mij omziet! Belangeloze belangstelling: hoe is het toch met jou?
Of…., wie weet zit je zelf wel in de sores….., waarom zou je geen hulp zoeken, eens met iemand die er een beetje vertrouwenwekkend uit ziet gaan praten. Er lopen hier schatten van mensen rond, echt!
Vandaag is Matz gedoopt. En Marieke heeft belijdenis gedaan, “ja” gezegd tegen haar eigen doop.
Dopen dat is een belofte van de grote Visser. Voor het leven heb Ik jou gemaakt, Ik jouw Schepper. En komt het water jou tot de lippen….., Ik zal je niet in de steek laten. Ik zal je zélf kracht geven. Zo ervaren mensen dat soms echt, die in de sores zitten, in het verdriet. Dat ze kracht van God ontvangen, misschien wel door te bidden en tijdens het bidden eens flink uit te huilen. Dat kan geweldig opluchten.
Maar God wil het niet alleen zo. En daarom vraagt Jezus die gewone mensen mee daar bij het meer. Ik zal mensen op je pad sturen die van mij hebben geleerd om te zien naar mensen die in de sores zitten. Collega-vissers…… Wat gaaf, dat Hij zo veel vertrouwen in ons, gewone mensen neemt, u, jij, mij. Amen.
