Over Tim, Fleur, Jezus en het verwoestende van pesten

Lange tijd begreep ik de felheid van Jezus in zijn bergrede op bepaalde punten niet zo goed. Bergrede, wat dat is? Het is een toespraak van Jezus die staat in Mattheüs 5-7, waarin Hij zegt hoe volgens Hem God het leven bedoelt. Eén stukje vond ik m.n. ongewoon fel, dit: “Jullie hebben gehoord dat destijds tegen het volk is gezegd: “Pleeg geen moord. Wie moordt, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht.” En ik zeg zelfs: ieder die in woede tegen zijn broeder of zuster tekeergaat, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht. Wie tegen hen “Nietsnut!” zegt, zal zich moeten verantwoorden voor het Sanhedrin. Wie “Dwaas!” zegt, zal voor het vuur van de Gehenna komen te staan.”
Tegen iemand “nietsnut” zeggen – of loser – en dan voor de rechtbank komen? Of “dwaas” of “homo” en dan op een plek – de gehenna – komen te staan die de vuilnisbelt van Jeruzalem is en vaak symbool staat voor de hel? Omdat je wáárdeloos hebt gehandeld? Is dat niet wat overdreven van Jezus?
Sinds vorige maand snap ik het beter: eerst maakt Tim Ribberink een einde aan zijn leven, een paar weken daarna Fleur Bloemen. Beiden omdat ze zwaar gepest zijn en dat niet meer aan konden. Tim wellicht vanwege homoseksualiteit. Woorden kunnen dus óók dodelijk zijn, net als kogels. Maar woorden werken als vergif: langzamer dan kogels! Ik wist het overigens wel: als dominee heb ik herhaaldelijk gepraat met mensen die zwaar gepest zijn en daar na tien, twintig jaar nog steeds last van hebben. Echt last! Zich minderwaardig voelen, altijd bang zijn voor de woorden van anderen. Jezus verbindt schelden met moorden. Ik snap het nu.
Al kan de één misschien wat meer hebben dan de ander, niemand kan echt goed tegen schelden of negativiteit. Velen van ons kunnen een hele dag malen over één opmerking die verkeerd valt, al dan niet rot bedoeld. Vanuit het christelijk geloof ook wel logisch. Dieren zijn geschapen “naar hun aard”, maar de mens “naar Gods beeld”. En als het waar is – en dat is het – dat God liefde is, zijn we geschapen om lief te hebben en liefgehad te worden, d.i. elkaar positief te bejegenen. Rozen bloeien nou eenmaal ook niet op de noordpool, daar komen ze van kou om. Wij bevriezen ook van rotopmerkingen. Daar zal die felheid van Jezus – mens naar Gods beeld! – mee te maken hebben: blijf met je kogels, woorden en handen van mijn medemensen af, ze zijn te kostbaar om te kwetsen! Wees dus verdraaid zorgvuldig met je woorden!
Eén ding moet me nog van het hart. Onlangs was ik in Sauwerd, de plek waar ik als predikant begon. Een klein dorpje, het lijkt wel wat op Lutten of Radewijk. Opvallend is daar dat er diverse homoseksuele mensen gewoon in liefde samenwonen. Het dorpje kent net als hier veel protestantse en vrijgemaakte mensen. Mijn collega daar – predikant dus – woont met zijn man in de pastorie waar Gerda en ik ook woonden. Ik vraag mij af: hoe kan het dat ik hier in Hardenberg maar weinig homoseksuele mensen ken die in liefde samenwonen en daarvoor uitkomen? Hoe kan het dat diverse jongeren pas uit de kast durven komen als ze in een studentenstad gaan wonen en dat niet hier durven? Is het hier wellicht te onveilig, máken wij het te onveilig en lijden er mensen in stilte? Moeten we misschien hier ook iets beter op onze woorden letten – niet domweg “homo” tegen iemand zeggen, want je wéét niet wat je zegt! – en zo een mensvriendelijker klimaat creëren? Ik vráág maar!

Een gedachte over “Over Tim, Fleur, Jezus en het verwoestende van pesten

  1. Bedankt voor uw woorden/bespreekbaar maken doet al goed.

    Zelf ben ik moeder van twee “homo” kinderen.
    Het is fijn te zien als je kinderen zich vrij durven uiten en gelukkig zijn.
    Een poos terug vond ik dit mooie gedicht.

    M’n vurig gewenste,
    door God geschapen,
    “ongewone”-zoon!
    Mijn homo zoon.
    Jij hebt er toch niet voor gekozen;
    je bent ‘t gewoon
    Heel diep in mij
    in m’n gevoel
    wist ik ‘t al jaren lang
    hoopte dat het niet zou zijn,
    was ik bang.
    Ik weet hoe “hard”
    de wereld kan zijn,
    als je buiten het schema van de wereld loopt.
    Je bent voor mij het levende bewijs
    dat je als mijn wonder werd geboren,
    Mijn lieve homo zoon!
    Ik heb je net zo lief m’n zoon
    als m’n and’re kinderen,
    toch zal onbegrip en hoon
    jouw deel zijn,
    dat kan ik niet verhinderen.
    Maar met jou
    zal ik strijden
    voor meer begrip
    en proberen te laten zien
    dat het geen fases zijn
    die wel overgaan
    Lukt het jou?
    lukt het mij?
    Ik ben trots op je!

Laat een antwoord achter aan Ineke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.