Ik mag gelukkig weer naar Kos, Calais en Londen……

Ik mag gelukkig weer naar Kos, Calais en Londen……

Mijn paspoort verliep deze maand.

Toen ik mij keurig met mijn oude paspoort  en met een recente pasfoto meldde bij de burgerlijke stand voor een nieuw paspoort, bleek er een complicatie te zijn: waar was mijn identiteitskaart die in 2011 verlopen was? Die moest er wél bij, anders kreeg ik geen nieuw paspoort.

Die ID had ik dus niet meer…. Vermoedelijk heb ik die weggegooid in 2011 toen ik een nieuw paspoort kreeg…. Wat moet je immers met een verlopen ID als je een geldig paspoort hebt? Maar ja…., dit is wél Nederland en dat is soms erg punctueel. Ik kon alleen een nieuw paspoort krijgen als ik bij de politie een proces verbaal liet maken waarin ik mijn in 2011 verlopen ID als vermist zou opgeven. Soms heb je zo’n situatie van “erger je niet, verwonder je slechts en pas(poort) je aan…..” Dus ik naar de politie, pv laten maken en weer terug naar de overigens aardige ambtenaar. En toen…, toen kon mijn paspoort aangevraagd worden. Sterker nog: ik kan weer reizen. Naar bijvoorbeeld Kos, naar Calais en via Calais naar Londen.

Dat staat dus haaks op mensen die ons werelddeel op het ogenblik vooral letterlijk overspoelen, velen dood, anderen levend. Veel Eritreeërs, veel Syriërs, gezinnen, kinderen…. Ze komen met bootjes aan op Lesbos en Kos en andere Griekse eilanden. Ze trekken te voet over de Balkan, weerstaan prikkeldraad. Sommigen stikken een tragische dood in een vrachtwagen. Anderen bivakkeren bij Calais in een tentenkamp dat wordt omschreven als “de jungle”. Zíj willen zo dolgraag naar Engeland, vooral Londen. Daar ligt toekomst…. Maar zij kunnen en mogen dus niet. Wie weet hebben ze wel geen paspoort…., misschien is dat ook wel niet het eerste waar je aan denkt als je vlucht voor oorlog of waar ook voor:  je leven staat op het spel, vermoedelijk denken ze daar eerder aan. Blijkbaar is de nood zo hoog, dat je leven zekerder is in een onzekere overtocht in een gammele boot of in een jungle bij Calais dan blijven in je land, je stad waar je vandaan komt. Op naar Europa!

Europa, wij Europeanen….. Ooit zei toen nog premier Balkenende dat een hoofdoelstelling was van de Europese Unie was dat we de sterkste economie ter wereld zouden worden. Ik vond dat toen een wat beperkte en armoedige doelstelling. Waarom streef je er niet minstens óók naar als Unie om de meest humane unie ter wereld te worden? Ik schrik van al die landen in de EU die een houding hebben van “erg…, die vluchtelingen, zolang ze maar niet in onze land, onze achtertuin willen komen wonen.”  Hekken die gebouwd worden, prikkeldraad…..  Ik schrik ook van asielzoekerscentra die worden aangevallen. En ik word ook niet vrolijk van de discussie hier in Hardenberg: 500, 750, 1000 asielzoekers…… Alsof het om een koehandel gaat en niet om mensen  die hulp zoeken in de hoop dat er voor hen een plekje in de Har(n)barg is, bij ons of ergens anders.

Het meest trof me nog, maar dat heeft met mijn achtergrond als gelovige te maken, het beeld van dat kerkje in de jungle daar bij Calais. Mensen hebben met kleding, palen, afvalmateriaal een kerkje gebouwd. Net als zoveel anderen en ikzelf mensen die hun inspiratie zoeken bij God, bij Jezus, die ergens zegt “ik was vreemdeling en jij gaf Mij onderdak”. Ze lieten mij even zien, heel confronterend, wat geloven is. Wat mens zijn is. Wat medemens zijn is. Want…, als ik, mijn geliefden ons nu in diezelfde situatie zouden bevinden? Wat gij wilt dat u geschiedt…. Dan zou ik toch ook hopen op mededogen? Christen of geen christen, vooral: medemensen, kinderen, vrouwen, mannen!

In Duitsland hebben ze een bondskanselier die laat zien wat Europa kan zijn. Ze spreekt haar landgenoten aan op agressie en discriminatie tegen asielzoekers. Ze is kanselier van het land dat verreweg de meeste vluchtelingen opvangt. Ze pleit voor centrale aanmeldplekken in Italië en Griekenland voor vluchtelingen die dan eerlijk worden verspreid over alle bij de Europese Unie aangesloten landen. Een soort Ter Apels van Europa. Dát kan Europa dus ook zijn!!

Ik hoop dat die geest in Europa gaat waaien. Schrijf maar “Geest” met een hoofdletter, á la dat lied van “want de Geest doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt”.

6 gedachten over “Ik mag gelukkig weer naar Kos, Calais en Londen……

  1. Zó mee eens.
    We moeten opstaan voor onze vluchtelingen.
    Hen de helpende hand bieden, waar we maar kunnen.
    Niet praten, maar doen ……..

  2. Dank je wel Wim! Ik voel me zo machteloos en verdrietig als ik een aangespoeld kind zie of een jongetje in een reistas op een vol perron. Dan zien we niet eens de ellende en paniek op de boten die op zee vergaan en waar ook kinderen bij omkomen, omdat ze ‘het nieuws’ niet halen. Dat juist die landen hun grenzen sluiten, die in het verleden door annexatie door communistische staten en ander oorlogsdreigingen, vervolging om ras of geloof moesten vluchten…en in omliggende landen werden opgenomen en geholpen !! ik begrijp hier niets van. Angst en bezorgdheid is er, en om sommige ongewenste effecten ook wel terecht, maar het kan ons nooit ontslaan van onze medemenselijkheid en verantwoording.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.