Ik ben niet Charlie, maar Wim, mens, democraat en christen

Ik ben niet Charlie, maar Wim, mens, democraat en christen

je suis Wim

Ik heb een tijdje gewacht met het schrijven van dit stukje. Dat wachten deed ik enerzijds omdat het gebeuren in Frankrijk zó heftig was. Anderzijds omdat ik er over moest denken: hoe sta ik hier nu in, in dit geweld van Kalasjnikov en cartoon. Ik weet het nog niet helemaal precies, maar wat ik nu wel weet, wil ik opschrijven.

Ik vind het totaal verwerpelijk dat mensen andere mensen het leven ontnemen. Je ontneemt geen Joodse mensen in een supermarkt het leven omdat ze Joods zijn. Je ontneemt ook geen journalisten het leven omdat ze cartoons maken, die jou of je geloof beledigen. Zelfs niet als dat tot op het bot is. In het hele gebeuren gaat het ten diepste om drie grondrechten: het recht op vrije meningsuiting, het recht op vrijheid van godsdienst én het recht op leven. Dat laatste recht is het allerbelangrijkste. Wie dat afneemt van een ander – om wat voor reden ook!!! – verricht een volstrekt verwerpelijke daad en verdient harde en duidelijke en (levens)lange straf. Ik had liever gezien dat de terroristen in Frankrijk voor het gerecht waren gekomen dan dat ze omkwamen door politiekogels. Zoals dat bij Mohammed B. gebeurde na zijn aanslag op Theo van Gogh. Op die manier had de Franse samenleving nóg beter kunnen laten zien wat haar kernwaarden zijn. Zoals ik ook die protestmars door Parijs zeer indrukwekkend vond: massaal geweldloos protest dat duidelijk maakt waar de Franse democratische samenleving voor staat.

Ik ben blij met die andere twee grondrechten. Wat is het prachtig dat je in het Westen kunt geloven wat je wilt zonder daarvoor vervolgd te worden. Allah of aura’s, chakra’s of Christus, Boeddha of iets, niets of allerlei energieën, het kan en het mag! Je mag en kunt er vrijuit over spreken en met elkaar discussiëren, van mening verschillen of juist het enorm met elkaar eens zijn en in een kerk, moskee enz. met geloofsgenoten je geloof vieren. Had ik in Noord-Korea gewoond, dan had ik niet zo openlijk kunnen zeggen dat Christus mijn inspiratiebron is, ik niet zonder Hem wil leven. En had dit stukje over vrijheid van meningsuiting en geloof wellicht mij mijn leven gekost.

Ik ben blij met vrijheid van meningsuiting. Dat de pers hier mag schrijven en uitzenden wat ze wil, dat wij als burgers onze mening mogen hebben én ventileren. Hoe kostbaar is dat! Misstanden kunnen aan de kaak worden gesteld: bouwcorporaties waar bestuurders bakken vol met geld achterover drukken, misbruik door priesters in de RK-kerk, discriminatie van homo’s in kerken én voetbalstadions, misbruik van vrouwen in de prostitutie, radicalisering bij een kleine groep moslims…., het kan en mag allemaal worden gemeld. Dat récht is er. Ik ben er blij mee, dat we dat hier in het westen zó hebben geregeld, bij wet, bij grondwet zelfs!

Toch voel ik me niet Charlie. Dat heeft te maken met hoe ik aankijk tegen hoe je met die grondrechten omgaat en wat ik zie als beschaving. Als ik het kort moet zeggen, dan is het het verschil tussen gein en ongein. Gein is een grap waar degene over wie de grap over gaat zelf ook om kan lachen, desnoods met een beetje kiespijn; ongein is een grap waar degene over wie de grap over gaat pijn aan beleeft, zich gekwetst door voelt. Dat woordje “gein” komt trouwens uit het Hebreeuws en daar betekent het “genade”. Een ongenadige grap is een soort stomp in je buik. Die komt hard aan bij degene over wie de grap gemaakt wordt. En wie vaak gestompt wordt, kan daar dus écht last van krijgen!

Kinderen op school krijgen al geleerd dat ze moeten nadenken over wat ze zeggen en of dat een ander kind ook kan kwetsen. Pesten heet het daar. Daarmee krijgen ze dingen geleerd die samenleven mogelijk maken en aangenaam maken. Zeg wat je dwars zit, kom voor je mening uit, maar zeg het zo dat je een ander niet afkamt. Maak een grap, maak plezier, maar niet ten koste van een ander. Het ontwricht het samen leven als volwassenen dat wat kinderen op een school leren niet in de praktijk brengen en zaait pijn en verdeling.

Wat ik ongein vind? Zomaar een paar voorbeelden ter illustratie: Ik vind de grap van Gordon over de Chinees, no 39, ongein. Zo’n grap vind ik als mens, medemens naar. Ik vind een cabaretier die binnen 10 minuten oudejaarsconference 3x gvd eruit knalt “ongein”. Dat raakt mij dan als mens, als christen. Supporters die bij een voetbalwedstrijd oerwoudgeluiden maken naar een zwarte speler…..

Het mag, kwetsende grappen: het is grondwettelijk geregeld, juridisch gedekt als vorm van vrijheid van meningsuiting. Maar “juridisch gedekt” is nog wat anders dan “bijdragend aan medemenselijkheid”. Ik zou onze hele samenleving – moslims, homo’s, christenen, Chinezen, Marokkanen, hier geboren Nederlanders uit Groningen, Drenthe, Overijssel en alle andere provincies –wat meer menselijkheid en gein gunnen…..

5 gedachten over “Ik ben niet Charlie, maar Wim, mens, democraat en christen

  1. Beste Wim,

    Je bent…. Ook een blogger nu. Ik kwam je stukje tegen. Daar heb je goed over nagedacht. Dat zouden meer mensen moeten doen: vroeger zeiden ze al: spreken is zilver, zwijgen is goud. Aan de andere kant: soms moet je niet meer zwijgen.
    Vanuit mijn eigen werkachtergrond heb ik er ook een blog aan gewijd. Zo vind je elkaar nog weer eens anders terug.
    http://www.sybesma.nl/blog/ik-ben/

    Groeten, Rein

  2. Hallo Wim,

    Ik ben het helemaal met je eens. Zelf loop ik ook al vanaf de aanslag steeds te denken over pesten en vrijheid van meningsuiting. We vinden het in Nederland heel belangrijk dat scholen pesten tegengaan. Zelfs in de afgelopen week was in het nieuws dat veel scholen afgekeurde programma’s tegen pesten gebruiken. Op scholen mag niet gepest worden en scholen zijn verplicht om een pestprotocol te hebben, dit mag overigens nog wel d.m.v. een afgekeurd programma. Maar als volwassenen mogen we wel pesten en doen we niet anders, maar dan heet het vrijheid van meningsuiting, hoe hypocriet kunnen we zijn.

    Ik hoop van harte dat we als volwassenen ook ophouden met pesten en elkaar accepteren en respecteren zoals we zijn.

    Hartelijke groet,

    Mirjam

  3. Hallo Wim,

    Ik denk dat veel mensen zich de laatste tijd beziggehouden hebben met het fenomeen ‘vrijheid van meningsuiting’ Het betekent blijkbaar ook dat je elkaar angst kunt aanjagen en mensen door die angst van hun vrijheid beroven kunt. Niet meer durven reizen, vakanties die worden gecanceld. Via de media, geweld, en het gesproken woord wordt ons verteld hoe slecht de ander is en hoe gevaarlijk. Natuurlijk moeten wij onze medemens respecteren, eerlijk behandelen naar eer en geweten. Mild zijn naar diegenen die jou kwaad berokkenen, die jou kwetst en bang maakt. Maar een bijna onmenselijke, onmogelijke opgave. Gein en ongein ligt soms dicht bij elkaar, helaas..

  4. Ik heb j.l. een presentatie van je gevolgd. Een persoon die graag zijn kennis met anderen wil delen/onderwijzen. Een krachtig mens die veel heeft ervaren! Een moedig mens die van zijn hart geen moordkuil maakt en daar zijn er maar weinig van. Kortom, Chapeau Wim! Zorg goed voor jezelf en misschien tot ziens.
    Vr.groet, M.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.